Gepubliceerd op February 15th, 2023
Veel mensen denken dat het kijken naar beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik (ook wel misbruikbeelden genoemd) automatisch betekent dat iemand zich aangetrokken voelt tot minderjarigen. Maar dat is niet altijd het geval. Uit onderzoek van Seto, Reeves & Jung (2012) blijkt dat ongeveer een derde tot de helft van de kijkers naar misbruikbeelden daadwerkelijk een seksuele interesse heeft in kinderen.
Ook betekent het kijken van beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik niet dat iemand ook seksueel kindermisbruik zal plegen. Sterker nog: dat is zelden het geval. Slechts 2,1% van alle misbruikkijkers maakt de overstap naar hands-on kindermisbruik. Als dat gebeurt, is er vaak sprake van alcohol- en/of drugsgebruik.
Er zijn twee soorten motivaties voor het kijken naar beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik: een seksuele motivatie en een niet-seksuele motivatie.
Met seksuele motivatie bedoelen we dat mensen seksueel geïnteresseerd zijn in kinderen. Voor hen is beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik een middel om seksueel opgewonden te raken. Onder deze groep vallen ook mensen bij wie hyperseksualiteit of seksuele preoccupatie aanwezig is. Hyperseksualiteit kan worden omschreven als een terugkerende, intense en overmatige preoccupatie (= extreme interesse in een bepaald onderwerp) met seksuele fantasieën en gedragingen die individuen maar moeilijk kunnen beheersen. Deze groep kijkt sowieso meer porno. Door gewenning zijn er steeds sterkere prikkels nodig om opgewonden te raken. Op zoek naar extremere beelden kan men terechtkomen bij beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik
Er bestaan meerdere niet-seksuele motieven. Zo wordt beeldmateriaal van seksueel kindermisbruik vaak gebruikt om problemen te vermijden (denk aan stress, werk- of huwelijksproblemen). Deze problemen hoeven dus niet seksueel van aard te zijn, maar worden wel op een seksuele manier opgelost. Het is een soort uitlaatklep voor frustraties en negatieve emoties. Ook verveling of eenzaamheid kunnen een reden zijn voor het kijken naar misbruikbeelden. Iets doen wat niet mag, geeft een kick. Ook is er vaak sprake van verzameldrang. Misbruikbeelden worden dan op een dwangmatige wijze verzameld. Hierbij gaat het meer om het verzamelen dan het kijken. Soms is de reden het leggen van sociaal contact met anderen door misbruikbeelden van minderjarigen uit te wisselen.
Wat de reden ook is, er zijn hulpmogelijkheden voor iedereen die naar misbruikbeelden van minderjarigen kijkt. Zo biedt Stop it Now onder andere een zelfhulpmodule aan en, indien nodig, is er ook behandeling mogelijk bij psychologische zorginstellingen. Het is erg belangrijk om de motivatie in kaart te brengen tijdens deze eventuele behandelingen Dat is het standpunt om iemand te leren omgaan met problemen met dit probleem en het kijkgedrag onder controle te houden.
Graag meer informatie? Bel/chat met ons! Het is anoniem en gratis.
** Voor dit artikel hebben we een aantal artikelen gebruikt die hier en hier te vinden zijn.